بررسي رابطه ميان اسكان غير رسمي و امنيت اجتماعي

طي دهه هاي اخير به تدريج محلات نابسامان و سكونتگاه هاي غير رسمي به طور عمده در حاشيه كلان شهرها و شهرهاي بزرگ كشور، خارج از برنامه رسمي توسعه شهري و به صورت خودرو شكل گرفته و گسترش يافته است. اين محلات خودرو يا حاشيه نشين به بيان درست تر، اسكان غير رسمي ناميده شده اند و كاركرد اصلي آنها تامين زمين و الگوي ساخت متناسب با توان مالي گروه هاي كم درآمد مهاجر از روستاها يا گروه هاي فقير شهري رانده شده از بافت موجود شهرهاست كه به علل گوناگون نتوانسته اند جذب نظام اقتصادي– اجتماعي شهر شوند و از خدمات شهري استفاده كنند. اين گونه سكونتگاه ها بخش هاي مورد غفلت واقع شده اي از شهر هستند كه شرايط زندگي و مسكن در آنجا به شدت نامناسب است و خدماتي پايين و ساكنيني كم توان و مشاغلي نامطمئن دارند و مكانهايي مستعد جرم خيزي هستند. يكي از نيازهاي اوليه و اساسي انسان ها از آغاز زندگي اجتماعي امنيت بوده است. امنيت به مفهوم كلي آزادي و رهائي از ترس، خطر و احساس ايمني از هرگونه تهديد است و امنيت اجتماعي حالت فراغت همگاني از تهديد كردار غير قانوني فرد يا گروهي در تمام يا بخشي از جامعه است كه موجب مي شود افراد جامعه خود را از نظر جان، مال و آبرو در خطر نيابند و از نظر روحي و رواني نيز در آرامش قرار بگيرند. اين پژوهش با استفاده از روش اسنادي-كتابخانه اي انجام شده و سعي گرديده با مطالعه كيفي مستندات، مطالب و مفاهيم كتب، نشريات علمي پژوهشي، پايگاه داده هاي داخلي و خارجي، آخرين دستاوردها و تجارب جوامع توسعه يافته و تحليل محتواي متون به بررسي رابطه ميان اسكان غير رسمي و امنيت اجتماعي پرداخته شود. يافته هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه امروزه بخش اعظمي از جرايم و تخلفات كلان شهرها اعم از بزه هاى قهرى، نزاع هاى فردى و دسته جمعى، زورگيري، سرقت، فروش مواد مخدر و فحشا در مناطق اسكان غير رسمي و يا توسط ساكنان آن محدوده ها در ساير مناطق صورت مى گيرد البته بخشي از ساكنان اجتماعات غير رسمي مردمي زحمتكش و شريف بوده و تعميم كجرويها به آنان تهمتي نارواست. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد بين اسكان غير رسمي و امنيت اجتماعي رابطه معناداري وجود دارد. وقوع جرايم، تخلفات، بزهكاري، انحرافات و ناهنجاري هاي اجتماعي توسط ساكنان محدوده هاي اسكان غير رسمي موجب اختلال در امنيت اجتماعي مي شود و يكي از دلايلي است كه سبب مي گردد امنيت اجتماعي نتواند در راستاي تامين نظم عمومي، انسجام گروهي، احساس امنيت، سلامت ذهني و اميد به زندگي در افراد جامعه نقش خود را به خوبي ايفا نمايد.