نقش ملاحظات معماري و شهرسازي در پدافند غير عامل

از زماني كه شهرنشيني آغاز شد، به جهت اهميت شهرها و نقش آن در دوام حكومت ها همواره مورد توجه حاكمان بوده است و برنامه ريزي، طراحي و ساخت شهرها، همواره با لحاظ ملاحظات دفاعي همراه بوده است. وقوع بحرانهاي ناشي از بلاياي طبيعي مهلك از يك طرف و پيچيده تر شدن جنگ ها و بكارگيري علوم و فناوري در جنگهاي نوين باعث بروز اختلال در محيط شهري شده و بر ميزان تاب آوري آن تاثير مي گذارد و چهره متفاوتي از پدافند غيرعامل را ايجاد كرده است. جنگها، خواسته و يا ناخواسته با زندگي و حيات جوامع بشري آميخته شده است و در بسياري از موارد به نظر ميرسد كه هيچ راه گريزي از آن وجود ندارد. امروزه مردم براي ادامه زندگي نيازمند خدمات متفاوتي هستند احتياج به محيط آرام و قابل سكونتي درشهرها دارند كه بايد از ايمني و آسايش كافي برخورار باشد و از كيفيت هاي فضاي شهري برخوردار باشند. با توجه به قرارگيري بسياري از مراكز حساس و حياتي در قلب شهرها تخريب بخش يا تمامي آنها اثرات بسيار مخرب و سنگيني را بر سازمان فضايي شهر وارد آورده و منجر به برهم خوردن تعادل سيستمهاي شهري و ازكارافتادن حيات جوامع انساني ميگردد. به منظور پيشگيري از وقوع اين مشكلات و به حداقل رساندن خسارات و تلفات در زمان وقوع بحران بحث ايمني و امنيت بايست در كليه سطوح برنامه ريزي و طراحي از موضوعات كلان شهرسازي تا معماري و جزئيات فني مورد توجه قرار گيرد. اين مقاله برآن است كه پس از روشن ساختن تعريف دقيقي از پدافند غيرعامل و بررسي سوابق اجراي آن در كشورهاي مختلف دنيا از جمله ايران با بررسي اسناد و منابع موجود با روش توصيفي تحليلي به بررسي تهديدات و حملات تروريستي صورت گرفته در آن كشورها و نحوه اقدامات تاميني در جهت حفاظت از فضاهاي شهري و كاربري هاي مهم بپردازد و در نهايت نقش ملاحظات معماري و شهرسازي در موضوع پدافند غيرعامل را تبيين نمايد.