مروري بر مكانيزم، ارزيابي ريسك، موانع خودسوزي در معادن زغال‌سنگ

خودسوزي ‏زغال‌سنگ يك فرايند آرام و كند بوده كه در آن زغال‌سنگ مي‌تواند با اكسيژن موجود در هوا تركيب‌شده و منجربه آزادسازي گرما شود و با استمرار اين عمل نهايتاً زغال‌سنگ آتش مي‌گيرد. در سال‌هاي اخير، امنيت و پيشرفت قابل‌توجه معادن مدرن، موضوعي براي پيشرفت جهاني‌شدن معادن زغال‌سنگ شده است. به‌هرحال تركيب فوري و خود به خودي زغال‌سنگ به ‌شرط تأمين اكسيژن و مواد سوختني و هم‌چنين گرما، طي استخراج زغال‌سنگ به اشتعال در ناحيه‌ي زغال خيز منجر مي‌شود. تركيب فوري و خودبه‏ خودي زغال‌سنگ ضررها و تلفات كلاني را به‌واسطه گازهاي سمي و مضري كه طي تركيب زغال‌سنگ ايجاد مي‌شود در پي دارد كه نه ‌تنها محل كار را آلوده مي‌كند بلكه آسيب‌هاي زيادي هم به محيط‌زيست مي‌رساند. با توجه به مهم بودن موضوع خودسوزي در معادن زغال‌سنگ، در اين مقاله سعي بر اين بوده است كه به تجزيه‌وتحليل مكانيزم پروسه‌ي گسترش آتش‌سوزي در معادن و ارزيابي آتش‌سوزي با رويكردهاي جديد امروزي ازجمله روش‌هاي ژئوفيزيكي و ژئوشيميايي مورد بررسي قرار بگيرد و در آخر پيشنهادهايي در ارتباط با آتش‌سوزي ناشي از خودسوزي ارائه‌ شده است.