بررسي ميزان نشست سطحي زمين بر اثر استخراج لايه هاي زغال با استفاده روش هاي المان محدود (مطالعه موردي: فاز سوم منطقه پروده طبس)

حفر تونل در زمين هاي خاكي مي تواند منجر به ايجاد جابجايي هاي افقي و عمودي در اطراف تونل شود. اين جابجايي ها مي توانند به سطح زمين رسيده و موجب آسيب رساندن به سازه هاي موجود در سطح زمين شوند، بنابراين تخمين ميزان نشست زمين در اثر حفاري، از اهميت بسياري برخوردار است. هدف از اين مطالعه در واقع يك نوع پيش بيني از وضعيت نشست هاي سطحي حاصل از حفر تونل هاي زيرزميني واقع در مناطق معدني پروده، فاز سوم، شهرستان طبس است. با توجه به اهميت بالا مناطق به جهت عدم خسارات در منطقه، توجه به تأثير حفر اين فضاي زيرزميني بر محيط اطراف، منجمله نشست سطح زمين، ضروري است .تأثير عوامل مؤثر فيزيكي مثل ضريب پواسون، مدول الاستيسيته و نيز تأثير عوامل هندسي مثل شعاع تونل، عمق تونل در برنامه محاسباتي مورد بررسي قرار گرفت و براي هر كدام از حالت ها نمودار تغييرات نشست در سطح زمين و تاج تونل ترسيم و محاسبه شد. با افزايش مدول الاستيسيته سنگ، نشست در سطح زمين و تاج تونل كاهش مي يابد. با كاهش ضريب پواسون، مقدار نشست در تاج تونل و سطح زمين كاهش مي يابد. محاسبات با استفاده از روش هاي المان محدود نشان مي-دهد كه براي استخراج كارگاهي به طول 120 متر و ضخامت لايه دو متر، حداكثر نشست سطحي زمين و نشست تاج كارگاه استخراج به ترتيب برابر با 42/0 و 50/0 متر خواهد بود.