مروري بر روش هاي تشخيص چهره و چالش هاي آن

تشخيص چهره، يكي از مشكلات كنوني در زمينه پردازش تصوير، بينايي ماشيني و شناسيي الگو است. فناوري بازشناسي چهره از معدود روش هاي بيومتريك است كه با دارا بودن كاربردهاي فراوان مورد توجه بسياري از پژوهشگران قرار گرفته است. از جمله اين كاربرد ها مي توان كنترل و ثبت تردد در سيستم هاي حضور و غياب، كنترل كارت هاي شناسايي، حفاظت از سيستم هاي كامپيوتري و منابع داده اي، تجارت الكتونيكي و ... را نام برد. سيستم هاي تشخيص چهره مي توانند بر روي تصاوير ثابت، فايل هاي ويديويي و تصاوير ارسالي از انواع حسگرها نظير حسگر ضبط تصاوير سه بعدي و حسگرضبط تصاوير مادون قرمز، عمل شناسايي چهره را انجام دهند. سيستم هاي خودكارتشخيص چهره در تصاوير ثابت، بر اساس نوع كاربرد به دو دسته سيستم هاي تاييد يا تصديق هويت فردي چهره و سيستم هاي تشخيص يا بازشناسي چهره تقسيم بندي مي شوند. به طور كلي ، سيستم هاي تشخيص چهره داراي چالش هاي مهمي همچون حضور جزئيات انسدادي در تصوير چهره، سالخوردگي در تصاوير مورد بررسي، تغيير در روشنايي تصاوير، كم بودن تعداد تصاوير موجود از فرد جهت تشخيص چهره. تغيير در ژست وحالات هيجاني فرد نظير خوشحالي، عصبانيت، تعجب و... هنگام اخذ تصوير، تغيير زواياي چهره مقابل دوربين و ... مي باشند. اين مقاله مروري كلي بر تكنيك هاي مطرح در زمينه تشخيص چهره دارد. همچنين به بررسي برخي چالش هاي اصلي در زمينه تشخيص چهره مي پردازد و الگوريتم هاي مطرح در زمينه رفع اين چالش ها را مورد بررسي قرار مي دهد.