بررسي پروتكل‌هاي مسيريابي انرژي كارا در شبكه‌هاي حسگر بي‌سيم زيرآب

شبكه هاي حسگر بي سيم زير آب،گونه اي از شبكه هاي سنسور هستند كه در محيط زير آب بمنظور جمع آوري داده هاي محيطي قرار مي گيرند و از امواج صوتي براي برقراري ارتباط با يكديگر استفاده مي كنند. امروزه از شبكه هاي حسگر زير آب جهت بررسي آلودگيهاي اقيانوسها، بررسي مناطقي كه در آنها احتمال وجود نفت و گاز وجود دارد، بررسي زمين لرزه هاي زير آب، بررسي وجود ماهي ها و نظارت و مراقبت بر عبور زيردريايي ها و شناورها استفاده مي شود. اما در عين حال تاخير انتشار طولاني و متغير، پهناي باند بسيار محدود، منبع تغذيه ي محدود، عامل فرسايش، نرخ خطاي بيتي بالا و وجود پديده هاي شكست، محو شدگي و چند مسيرگي از جمله چالشهاي اين شبكه ها مي باشد. يكي از چالشهاي موجود در شبكه هاي حسگر زير آب، مسيريابي جهت تحويل داده هاي جمع آوري شده توسط گره هاي زير آب به سينك مي باشد. از آنجا كه موانع زيادي در اين رابطه وجود دارد بايستي فاكتورهاي مهمي را در نظر گرفت. در اين مقاله در ابتدا انواع شبكه هاي زير آب و خصوصيات و كاربردهاي هر يك معرفي شده، سپس چند روش مسيريابي انرژي كارا و عمدتا مبتني بر خوشه بندي مطالعه و نقاط ضعف و قوت هر يك بررسي مي شود.