مديريت بهره وري انرژي در ايران و جهان بر تاكيد بر بنگاه هاي صنعتي

بهره وري و مديريت بهره وري كه به منزله استفاده بهينه تر از منابع مي باشد، از الزامات اجتناب ناپذير رشد و توسعه اجتماعي و اقتصادي پايدار به حساب مي آيد. به ويژه آنكه در فرايند صنعتي شدن جوامع، نياز به انرژي و مصرف آن شديدتر مي شود. در اين راستا بهره وري انرژي و بهبود مداوم آن جزء لاينفك مديريت انرژي مي باشد. شواهد تاريخي و آماري گوياي آن است كه بسياري از كشورها بعد از جنگ جهاني دوم به ويژه از دهه 1970 به بعد به اهميت انرژي و تاثيرات اقتصادي و محيطي آن پي برده اند و جهت بهينه سازي آن اقدامات همه جانبه اي را در برنامه هاي توسعه ملي خود اجرايي نموده اند و از نظر عملكرد مديريت انرژي و بهره وري انرژي، ايران به مراتب در جايگاه پايين تري قرار دارد. به عنوان مثال سهم بهره وري در رشد اقتصادي ژاپن طي سال هاي 1995-1999 حدود 86.9 درصد است، در حالي كه طي اين سال ها كه مترادف با برنامه دوم توسعه پنج ساله كشور مي باشد، سهم بهره وري در رشد اقتصادي صفر مي باشد. بهره وري انرژي در كل جهان در سال 2008 و بر مبناي قدرت برابر خريد 839 دلار و در ايران برابر 572 دلار به ازاي هر بشكه معادل نفت خام مصرف انرژي مي باشد. و اين در حالي است كه بهره وري انرژي اروپا در همين سال برابر 1205 دلار و تركيه 1517 دلار مي باشد. سهم 33 درصدي رشد بهره وري در رشد اقتصادي سالانه برنامه هاي توسعه كشور و مسائل زيست محيطي و توسعه پايدار، مديريت انرژي و بهبود بهره وري و مديريت آن را بيش از پيش الزام آور ساخته است.