بررسي تاثير ابعاد ارتفاع و شعاع دودكش خورشيدي بر توان و بازده خروجي

بهينه سازي مصرف انرژي و استفاده از انرژي هاي تجديد پذير با توجه به اتمام ذخاير فسيلي در جهان و آلودگي زيستي ناشي از آن در چند دهه اخير اهميت ويژه اي پيدا كرده است. انرژي خورشيد به عنوان يكي از مهم ترين منابع انرژي تجديد پذير و قابل دسترس، به لحاظ عدم توليد آلاينده ها توانسته است در كشورهاي توسعه يافته به عنوان يك جايگزين مناسب براي سوخت هاي فسيلي از جايگاه ويژه اي برخوردار شود. در ايران از آنجا كه ميزان تابش دريافتي خورشيد،بيش از دو برابر انرژي مصرفي كل جهان است، مي توان انتظار داشت كه دودكش هاي خورشيدي براي مدت مديدي بتوانند در زمينه توليد برق براي مناطق پرآفتاب نقش مهمي ايفا كنند. دودكش خورشيدي، فناوري نسبتاً جديد و در عين حال ساده در جهت توليد جريان الكتريكي به وسيله گرماي خورشيد است. افزايش كارايي نيروگاه دودكش خورشيدي با توجه بهپارامترهاي طراحي آن يكي از مهم ترين مسائل در زمينه فناوري دودكش خورشيدي است. در اين پژوهش تاثيرپذيري عملكرد دودكش خورشيدي با تغيير در ابعاد هندسه، به وسيله ديناميك سيالات محاسباتي صورت گرفته است. از نرم افزار انسيس جهت رسم هندسه و از نرم افزار فلوئنت جهت تحليل عملكرد دودكش خورشيدي استفاده شد. توان و بازده خروجي دودكش خورشيدي به ازاي تغيير در ارتفاع دودكش، شعاع دودكش بدست آمدند. در نهايت مشاهده شد كه افزايشارتفاع دودكش موجب افزايش توان و راندمان خروجي از دودكش شد ولي تغييرات شعاع دودكش تاثير متغيري بر اين دو پارامتر داشت.