نگاه روشنفكران ايراني به هويت ملي ايران

روشنفكران ايراني بعنوان نخستين قشر از جامعه ايراني از زواياي گوناگوني به مسئله هويت نگريسته‌اند. اين كه هويت ملي ايراني چيست و از چه اركاني تشكيل شده و چه عواملي سبب پيدايش بحران هويت و ضرورت سياستگذاري هويتي در ايران بوده و پاسخ روشنفكران دهه 1320 تا 1332 به اين بحران و ضرورتها چه بوده است، پرسش‌ها و دغدغه‌هايي است كه اين نوشتار در صدد تبيين آن است تا از اين طريق بستري براي شناخت جريان‌ها و سياست‌هاي هويتي دوره مذكور را فراهم نمايد. پژوهش حاضر با روش توصيفي– تحليلي با رويكردي تاريخي و بهره‌گيري از ابزار كتابخانه‌اي و اينترنتي سعي در تبيين ضرورت‌هاي سياستگذاري هويت ملي از منظر روشنفكران دوره 1320 تا 1332 را دارد. فرضيه اصلي پژوهش حاضر عبارتست از گفتمان هويت ملي روشنفكران در اين دوره، تحت تأثير شرايط نسبت به گفتمان‌هاي نسل‌هاي قبلي روشنفكري ايران، تغييراتي در زمينه نحوه تعامل با دين، بيگانه و نژاد و ... داشته است.