بررسي اثر ميزان برق توليدشده بر توليد ناخالص داخلي در ايران

امروزه يكي ازمسائل اصلي دولتها استفاده بهينه از منابع انرژي اعم از تجديد پذير ويا تجديد ناپذير است و معمولاً اين منابع در رشد و توسعه اقتصادي جامعه نقش بااهميت‌تري ايفا مي‌كنند. مهم‌ترين هدف اين تحقيق كه بررسي تأثير ميزان برق توليد شده بر توليد ناخالص داخلي است براي تخمين مدل از روش خودتوضيح برداري به دليل لحاظ فروض منطقي و مطابق با تئوري‌هاي اقتصادي و براي بيان نحوه تأثير گذاري اين متغير ها بر يكديگر ٬ طي دوره‌هاي 1357-1392 و با داده‌هاي ساليانه استفاده مي‌شود. نتايج تجزيه وتحليل داده ها نشان مي‌دهد كه براي متغيرها، قدر مطلق آماره ADF محاسبه‌شده در سطح، از قدر مطلق مقادير بحراني مكينون بزرگ‌تر است، لذا ايستا يعني (0)I هستند. همچنين نتايج آزمون فيليپس پرون نيز حاكي از مانا بودن تمامي متغيرهاي مدل مي‌باشد؛ و همچنين نتايج حاصله و مقايسه آن با مقادير بحراني در سطح 5% و با توجه به اينكه مقدار بدست آمده كمتر از مقادير بحراني در سطح 5% است، همگرايي بين متغيرهاي الگو وجود دارد. با توجه به براورد حاصل از آزمون همگرايي مي توان نتيجه گيري نمود كه بين متغيرهاي الگو رابطه تعادلي وبلند مدت وجود دارد. علاوه بر آن بر اساس معيار واكنش آني (LRF) متغير توليد ناخالص داخلي در مقابل تكانه وارده بر توليد برق و انرژي مصرفي واكنش معني داري از خود نشان داد. نتايج تجزيه واريانس (VD) توليد ناخالص داخلي نيز نشان مي دهد كه بين دو متغير مورد نظر در مدل توليد برق نيز بيشترين تأثير را بر توليد ناخالص داخلي دارد.