بررسي ميزان به‌كارگيري اينترنت توسط اعضاي هيئت علمي دانشگاه‌هاي اصفهان و علوم پزشكي اصفهان براي فعاليت‌هاي علمي و پژوهشي خود بر مبناي الگوي پذيرش مبتني بر علاقه

هدف اصلي‌ از انجام پژوهش حاضر، مطالعه سطوح به‌كارگيري اينترنت توسط اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه علوم پزشكي و دانشگاه اصفهان است. هدف ديگر اين پژوهش نيز بررسي تطبيقي سطح به‌كارگيري اينترنت توسط استادان براساس عوامل جمعيت‌شناختي‌ (جنسيت، سابقه خدمت، مرتبه علمي و نوع دانشگاه) است. نوع پژوهش توصيفي- پيمايشي بوده كه جامعه آماري تحقيق شامل 1190 و نمونه آماري شامل 300 نفر از اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان و دانشگاه اصفهان كه در سال تحصيلي 90-89 از طريق روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي‌ نسبتي انتخاب شده است. ابزار به‌كارگرفته ‌شده، پرسشنامه استاندارد سنجش سطوح كاربرد فناوري در آموزش بر مبناي الگوي پذيرش مبتني بر علاقه (نسخه 1. 1) مي‌باشد. اطلاعات جمع‌آوري‌شده با به‌كارگيري آماره‌هاي «آزمون تي»، آناليز واريانس يك‌راهه «آنوا»، همبستگي و نيز تشكيل جدول توافقي تحليل گرديد. داده‌ها در دو سطح توصيفي و استنباطي با استفاده از نرم افزار 17spsss مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي پژهش نشان مي‌دهد كه 1- با ارجاع به الگوي پذيرش مبتني بر علاقه، اكثريت استادان دانشگاه (9/65 درصد) درسطوح 2 تا 5 (يعني آمادگي تا استفاده عادي) از به‌كارگيري اينترنت قرار دارند. 2- استادان زن نسبت به مرد و استادان در مرتبه مربي و استادي نسبت به استادان در مرتبه‌هاي دانشياري و استادياري در سطح پايين‌تري از به‌كارگيري اينترنت قرار دارند و استادان دانشگاه‌ علوم پزشكي اصفهان در سطح بالايي از به‌كارگيري اينترنت نسبت به دانشگاه اصفهان قرار دارند. از آنجا كه اكثريت اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه اصفهان و علوم پزشكي در سطوح 2 تا 5 (يعني آمادگي تا استفاده عادي) از به‌كارگيري اينترنت قرار دارند.