بررسي تأثير بهره‌وري نيروي كار در بخش كشاورزي، خدمات و صنعت بر روي رشد اقتصادي ايران

گسترش روزافزون علوم جديد و همچنين توسعه‌ي زيرشاخه‌هاي آن‌ها، موجب شده است كه مباحث علمي از نظر تئوريكي و كاربردي تخصصي‌تر شده و نگرش جزء گرا به مسائل و چالش‌هاي پيش‌روي جوامع بشري نهادينه شود. اين تحقيق با مبنا قرار دادن تئوري‌هاي انديشمندان اقتصاد رشد و آموزش، در ابتدا به معرفي و محاسبه شاخص‌هاي بهره‌وري نيروي كار در بخشهاي كشاورزي، خدمات و صنعت و همچنين ضريب جيني سطح تحصيلات نيروي كار پرداخته است و سپس با استفاده از روش داده‌هاي تابلويي پويا، تأثير متغيرهاي فوق بر روي توليد ناخالص داخلي، در دوره زماني 1384-1392 و بصورت استاني را بررسي نموده است. نتايج حاصل شده از محاسبه شاخص كيفيت آموزش (ضريب جيني تحصيلات) نشان مي‌دهد كه از نظر شاخص كيفيت آموزشي نيز، وجود صنايع با تكنولوژي بالاتر و با ارزش افزوده بالاتر، باعث جذب نيروي كار داراي تحصيلات عاليه و در كل باعث كاهش شكاف آموزشي نيروي كار از نظر سطح تحصيلات مي‌شود. همچنين بررسي تأثير نيروي كار در بخش خدمات بر رشد اقتصادي استان‌ها، نشان مي‌دهد كه بخشهاي كشاورزي، صنعت و خدمات تأثير مثبت و معني‌داري بر رشد اقتصادي استان‌ها دارد.