بررسي جدايي دين از سياست با محوريت آراء و نظرات حضرت امام خميني -رحمت الله عليه-

نظرية جدايي دين از سياست يا به تعبير محافل اروپايي سكولاريسم يا سكولاريزم كه براي دين مثل ساير اصول، حوزة جدا تعريف مي‌كنند كه نبايد در ادارة جامعه دخالت كند. اين بحث در تاريخ اسلام از زمان خلافت ابوبكر و در ايران از زمان رضاخان پهلوي با همكاري روشنفكران در جهت سركوبي اسلام و شيعه شدت بيشتري به خود گرفت. حضرت امام خميني (ره) در بيانات و آثارشان به نقد مسئلة جدايي دين از سياست پرداخته‌اند، اسلام و حكومت اسلامي را پديدة الهي دانسته‌اند كه براي تمام شوون فردي و اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي و معنوي و سياسي جامعه برنامه ارائه كرده و چارچوبي را تعيين نموده‌است. ايشان با پرداختن به بحث شبهات و طرفداران جدايي دين از سياست عنوان شدن اين موضوعات را در نتيجة بي‌اطلاعي و يا غرض‌مندانه بودن نيت ستمگران از اسلام و سياست دانسته و عنوان فرموده‌اند دين اسلام دين ارتجاعي نيست كه احكامش مربوط به 1400 سال قبل باشد بلكه حامي پيشرفت و ترقي با حفظ اصالت و هويت امت اسلام است و هدف استعمارگران و حكومت‌هاي جائر را از طرح اين شبهات و توطئه‌ها سيطره بر كشورهاي اسلامي مي‌دانند. امام با توضيح كلي دربارة جامعيت و جهان شمول بودن دين اسلام و تعاريف اسلام از سياست، سياست را جزئي از دين كه جزء جدايي‌ناپذير است معرفي مي‌كنند.