الگوواره ترسيم نقشه جامع علمي به منظور تحقق تحول همه‌جانبه

طبقه‌بندي علوم دو كاركرد اصلي دارد: يكي اينكه زمينه دست‌يابي به وحدت علوم را فراهم مي‌كند و ديگري اينكه بستري را براي رشد متوازن و هماهنگ علوم فراهم مي‌آورد. بي‌توجهي به اين دو شاخصه، موجب شده است تا علوم جديد از دو معضل اساسي رنج ببرند، يكي اينكه با هر چه بيشتر تخصصي‌شدن علوم، وحدت معارف بشري به فراموشي سپرده شد؛ و از طرف ديگر با اشاعه تلقي‌هاي پوزيتيويستي و پراگماتيستي، نظم درختواره علوم و توازن آن هم به‌هم‌ريخته شد و لذا ظهور تمدن تكنولوژيك معاصر (و بحران‌هاي در پي آن) حاصل بي‌توجهي به ايندو اصل در طبقه‌بندي علوم است. حال از آنجا كه ما در پي احياي تمدني هستيم كه قصد دارد تا در برابر تمدن غرب قد علم كند و مظاهر خود را در تعالي فطرت انسان (و نه توسعه طبيعت او) جستجو مي‌كند، لاجرم بايد طبقه‌بندي‌اي ارائه شود كه توان آن را داشته باشد تا پذيراي تحقق تمدن نوين اسلامي باشد و با جلوگيري از رشد نامتوازن علوم، به مقابله با آفاتي كه تمدن غرب با آن روبرو شده است، برود. طبقه‌بندي پيش رو كوششي است در اين راستا و لذا نگارندگان علوم را به دو دسته تعالي‌طلب و توسعه‌طلب تقسيم كرده‌اند و با ارائه راهكار اجرايي كردن آن در ترسيم نقشه جامع علمي كشور (در قالب تفكيك بين دانشگاه‌هاي انبوه‌گرا و نخبه‌گرا)، سعي دارند تا راه را براي تحقق تمدن نوين اسلامي هموار سازند.