بررسي سبك زندگي ايراني-اسلامي در جريان‌هاي شعري ادبيات معاصر

ادبيات بهترين جايگاهي است كه مي‌توان سبك زندگي ايراني-اسلامي را در آن بيان كرد، ترويج داد و به جامعه‌ي جهاني عرضه كرد؛ اگر ادبيات‌مان را به لحاظ فرهنگ ايراني‌اسلامي بررسي كنيم، يك نگاه كوتاه هم به آن نشان مي‌دهد كه تأثير فرهنگ اسلامي، در متون ادب فارسي امري انكارناپذير است، همينطور حضور بلامنازع فرهنگ ايراني در كنار فرهنگ اسلامي آشكار است. در تمام دوره‌هاي ادبي ما، فرهنگ زندگي اسلامي سرچشمه‌ي انديشه‌هاي اديبان ما بوده است، تنها در ادبيات معاصر است كه سبك زندگي غربي به عنوان الگوي پيشرفت جامعه مورد توجه قرار گرفت، شاعران ما نيز تحت تأثير انديشه‌هاي غربي در تغيير شعر گام برداشتند، از همين‌رو در برخي موارد مي‌بينيم برخي شاعران اخلاقيات جامعه را به ديده‌ي انكار يا تمسخر نگريسته‌اند اما وجه غالب انديشه همان سبك زندگي ايراني‌اسلامي است و الگوي غربي توان مقابله با آن را پيدا نكرده است، بنابراين مي‌توان گفت ادبيات معاصر با اينكه از نظر سياسي اجتماعي در دوره‌اي گذشته است كه تفكرات غربي به عنوان الگوي پيشرفت قرار گرفته بود ولي شاعران متعهدي تلاش كردند تا به جامعه از نظرگاه ايراني‌اسلامي بنگرند و با آموزه‌هاي ديني و فرهنگ ايراني شعر بگويند. در اين مقاله سه جريان برتر ادبيات معاصر: جريان شعر مشروطه، جريان شعر سنتگرايان معاصر و جريان شعر نو به لحاظ دارا بودن سبك زندگي ايراني-اسلامي در مواجه با ناهنجاري‌هاي اجتماعي و حكومتي بررسي شده است و نتيجه‌ي بررسي نشان داده است كه مهم‌ترين سبك نگاه شاعران به مسائل جامعه و زندگي، سبك ايراني‌اسلامي است.