آرمان‌گرايي واقع‌گرايانه از سطوح خرد تا كلان جامعه ايراني در تدوين الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت

جامعه ايراني همچون ديگر جوامع از تنوع و تكثر در اجزاء از سطوح خرد تا كلان برخوردار مي باشد: تنوع افراد از جنبه هاي جسمي، رواني، اجتماعي، سياسي، علمي، مادي و معنوي؛ تنوع خانواده‌ها در معيارهايي چون اقتصادي، رواني، اجتماعي، فرهنگي، تربيتي و مذهبي؛ تنوع در طبقات اجتماعي براساس معيارهاي مختلف همچون ثروت، قدرت و منزلت اجتماعي و يا با معيارهايي چون سطح درآمد، منبع درآمد، كار و پيشه، تحصيلات، نشاني، سنتي، مدرن و پست مدرن؛ تنوع در خصائص منطقه اي و بومي با تفاوت در زبان، فرهنگ، دين و مذهب، بستر طبيعي و اقليمي، اقتصاد. تنوع و تمايز در سطوح فوق لازمه حيات جامعه انساني بوده و ضمن نقش مكملي تمايزات، بستر تعالي و رشد را براي افراد و جامعه فراهم مي آورد. اين در حالي است كه در پيش نويس الگوي پايه پيشرفت، توجه چنداني به تنوع و تكثر جامعه ايراني در اجزاء سطوح مختلف نشده است و با نسخه‌اي يكسان، افق ها و تدابير را براي تمامي اجزاي هر سطح پيشنهاد مي نمايد. بنظر نمي رسد كه عدم توجه به تكثر در اجزاي هر سطح و هدف گذاري آرمانگرايانه واحد براي تمامي افراد، خانواده ها، طبقات اجتماعي و بوم هاي مختلف، در واقعيت به تحقق افق ها با تدابير پيش بيني شده در پيش نويس الگو، منتهي گردد. بنظر مي آيد طراحي افق ها و تدابير در دو بخش عمومي (مشترك) و اختصاصي (متفاوت) براي تمامي اجزاي متمايز و متنوع هر يك از سطوح، مي تواند بستر مناسب تري را براي دستيابي به اهداف الگو فراهم نمايد.