بررسي نقش تقواي عمومي به عنوان مهم‌ترين عامل پيشگيري از جرم در سند تدابير الگوي پايه پيشرفت

انسان داراي نيازهاي متعددي است كه عدم جهت‌گيري صحيح براي تأمين و ارضاي آن، زمينه‌ساز جرائم گوناگوني در جامعه مي‌شود، چرا كه وقوع هر جرمي يا براي رفع يك نياز است يا براي حل يك مشكل. مشكلات افراد جامعه نيز در نهايت به عدم تأمين يك نياز بازگشت پيدا مي‌كند. در دين اسلام لايه‌هاي حمايتي و كنترلي تعبيه شده است كه اين لايه‌ها از طريق مكانيسم نياز، نقش مهمي در پيشگيري از جرائم ايفا مي‌كند. اين لايه‌ها كه ورود آن‌ها قبل از لايه حكومت و مقدم بر آن است عبارتند از: لايه فرد، لايه خانواده، لايه خويشاوندي، لايه همسايگي و لايه برادري. نحوه تأثيرگذاري اين لايه‌ها حسب مورد از طريق ارضاي نياز، تعديل نياز و از بين بردن نياز صورت مي‌پذيرد. محور تعاليم اسلام براي لايه فرد «تقوا» ست. تقوا با مكانيسم رفع نياز از طريق تواناسازي فرد در ارضاي نيازهاي حقيقي خود و مقاوم‌سازي وي در برابر نيازهاي كاذب و همچنين اصلاح و تعديل نيازهاي مادي وي، اولين و مهم‌ترين لايه‌اي است كه مي‌تواند نقش بسزايي در پيشگيري از جرم ايفا كند. علاوه بر آنكه تقوا خود سبب تقويت ديگر لايه‌هاي مذكور نيز مي‌شود. با رعايت تقوا توسط آحاد جامعه، تقواي عمومي در جامعه گسترش پيدا مي‌كند و بدين ترتيب وقوع جرائم در جامعه به ميزان زيادي كاهش پيدا مي‌كند. اين مقاله مي‌كوشد نقش تقواي عمومي به‌عنوان مهم‌ترين راهبرد پيشگيري از جرم در سند تدابير الگوي پايه پيشرفت را بررسي كند. روش مورد استفاده در اين مقاله روش توصيفي-تحليلي است و از مطالعات كتابخانه‌اي در اين خصوص استفاده شده است.