مباني حقوق و مسئوليت‌هاي سياسي زن با رويكرد الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت

مي‌توان پيوند اسلام و ايران را پيوندي تاريخي و استراتژيك در ادامه حيات دين در كليه ساختارهاي اجتماعي به حساب آورد. در بعد سياسي نقش اين پيوند را مي توان در بازآفريني و توسعه مفاهيم حكومت، حقوق سياسي، نقش ها و وظايف انسان در حاكميت به وضوح مشاهده نمود. بدون شك زن نه آنگونه كه در عرف قلمداد مي شود، بلكه به عنوان مفهومي اسلامي و سياسي زاده اين پيوند است. طرح الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت، مي تواند الگويي غايي و كامل باشد و از همين جهت بدون در نظر گرفتن جايگاه راستين زنان امكان پذير نخواهد شد. حل مسائل زنان در گرو داشتن يك مدل جامع از شخصيت فردي خانوادگي و اجتماعي زن در كشور اسلامي مان است. دستيابي به يك الگوي برتر در زمينه مشاركت سياسي زنان و بحث ضرورت مشاركت سياسي زنان يا فراهم آمدن امكان حضور سياسي زن موضوعي است كه در بين انديشمندان ديني مطرح است. به منظور ايجاد فهمي عميق و جامع از نظريات متفاوت مطرح شده در زمينه ي مباني حقوق و مسئوليتهاي سياسي زن، همچنين مسئله ي حق يا تكليف بودن مشا ركت سياسي، پس از جمع آوري تعدادي از كتب و مقالات مختلف كه توسط نظريه پردازان در اين حوزه به ثبت رسيده است به تحليل مضمون اين آثار پرداخته شده است. در اين راستا به منظور نيل به اهداف مورد نظر به استخراج مضامين و كد گذاري آنها در سه مرحله مفهومي، متمركز و فراگير پرداخته شده است. نتايج حاكي از اين نظر است كه اصول برداشت شده از مباني شرعي، حقوقي و عرفي مبني برحقوق سياسي زنان جز مواردي اندك مشترك بوده و آن دسته از اصول مشاركت سياسي زنان كه از مباني شرعي استنتاج شده جامع تر از ديگر مباني حقوقي و عرفي مي باشد و بيشترين آراء بر تكليف بودن مشاركت سياسي دلالت دارد.