آسيب‌شناسي نظام آموزشي به مثابه مانع اصلي گفتمان الگوي اسلامي ايران

پيدايي و توسعه نظام آموزشي حاكي از اهميت و ضرورت انتقال و حفظ ميراث فرهنگي، القاي الگوهاي فكري و ارزش هاي اجتماعي و توسعه و ترويج دانش ها و فنون، در هرجامعه اي است. نظام آموزشي ايران هم با حفظ دستاوردها و با استفاده از الگوي اسلامي-ايراني به دنبال تحقق اين اهداف مي باشد. اين پژوهش به بررسي آسيب شناسي نظام آموزشي به مثابه مانع اصلي گفتمان الگوي اسلامي ايران مي پردازد و هدف از آن ارائه راهكار هاي پيش روي سياستگذاران و برنامه ريزان و مديران نظام آموزشي است تا بتوانند به نحو بهتري با شناخت بهتر نسبت به مسائل و مشكلات نظام آموزشي، برنامه ريزي و تصميماتي مثمر ثمرتري براي تحقق گفتمان الگوي آموزشي – تربيتي اسلامي اتخاذكنند. هدف اصلي اين پژوهش مهمترين آسيب هاي نظام آموزش به مثابه مانع اصلي الگوي اسلامي-ايراني است. پس از بررسي و مطالعات به عمل آمده ميداني و مصاحبه با معلمان و مديران و كارشناسان، يافته هاي اين پژوهش نشان ميدهد نظام آموزشي عليرغم اثرات مثبتي كه در حوزه فعاليتهاي خود داشته با مشكلات و چالشهاي زير مواجهه است: از جمله نبود و عدم همكاري بين نهادي خصوصا با نهادهاي خصوصي، تأثير رسانه هاي جمعي، بي ساماني آموزشي و عدم قشر بندي كارآمد، آسيب هاي اجتماعي در بين دانش آموزان و معلمان آنها، تعداد كم مشاوران زن و مرد در سطح مدارس، همزماني امتحان و كلاس درس و پيامدهاي آن بر نهاد خانواده، تغييرات جهشي و جايگزيني در مديريت نظام آموزشي طي چند سال اخيرمي باشد.