سازوكارهاي پرورش پژوهشگران برتر در نظام آموزش عالي جمهوري اسلامي ايران

پژوهش به عنوان سرآغاز فعاليت علمي وفرهنگي، نقشي كليدي درگسترش وتوليد علم اصيل، نظريه پردازي هاي علمي ورشدوتوسعه فناوري دركشورايفا مي كند وهمان گونه كه جامعه فعلي روزبه روزمتنوع تروپيچيده تر مي شود، فرايندتربيت وآماده سازي جوانان به عنوان متفكران مستقل، پژوهشگران توانمند وانديشه ورز وخلاق آينده متنوع وپيچيده مي شود. باتوجه به سيرتحولات وچالش هاي فراروي آموزش عالي ودانشگاه ها وبه تبع آن اهميت تربيت نيروي انساني محقق ومتخصص جهت ارائه راهكارهاي مؤثربراي رويارويي بامشكلات وحل مسائل، مسئله اصلي اين مقاله اين است كه باتوجه به اهميت عملكرد وابتكارات پژوهشگران درتشخيص وحل نيازهاي واقعي جامعه، محققان برتر درنظام آموزش عالي كشور چه ويژگي هايي دارند؟ تعليم وتربيت ونظام هاي آمورشي كشور درتربيت وپرورش چنين محققاني باچه موانعي روبرواست؟ درخصوص ويژگي ها وموانع شناسايي شده درتربيت پژوهشگران برترجمهوري اسلامي ايران، چه تدابيروراهكارهايي را مي توان درسند «تدابيرتعليم وتربيت» الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت به كاربست؟ روش پژوهش، تحليل كيفي ومرور مطالعات قبلي انجام شده است. يافته هاي پژوهش نشان دهنده آن است كه درعصرحاضر نياز به دانش وفناوري هاي نوين ونيروهاي محقق توانمند وكارآمد درحل معضلات ومسائل جامعه بيشتر احساس مي شود. چراكه باتوسعه فناوري وپيشرفت تكنولوژي وشرايط متغير وپيچيده تعليم وتربيت، در سال هاي آتي، كشور ما فاقد منابع عمده درآمد زا خواهد شدوچالش هاوتنگناهاي آموزش عالي افزايش خواهديافت ودرواقع ديگر راهي جز تحقيق و نوآوري براي اداره جامعه نمي ماند كه اين امر قهراً مي تواند به دست پژوهشگران و هيئت هاي علمي وگسترش فرهنگ پژوهش وارتقاء كيفيت جايگاه پژوهشي نظام آموزش عالي كشور، محقق شود.