تبيين حقوق شهروندي (عملي) در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

بديهي است بدليل ماهيت عمدتا فرهنگي صيانت از حقوق شهروندي، ارتقاء شناخت و آگاهي نسبت به حقوق و تكاليف متقابل دولت و مردم پايه و اساس قانون اساسي است. در نظام جمهوري اسلامي ايران، توجه به حقوق شهروندي، ازجايگاه قابل توجهي برخوردار است، چرا كه در كنار منابع فرا ملي پذيرفته شده، مباني فكري و منابع ملي قوي، رعايت حقوق شهروندي را در جامعه ايراني تضمين مي نمايد. هدف از اين تحقيق با بررسي عملكرد دولت در ارتباط با حقوق شهروندي، بررسي حفظ و نهادينه كردن حقوق شهروندي در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران است؛ زيرا تشكيك مساعي و خَلط نگرشها و تداخل انواع مشروعيت و عدم غلبه ي الگويي واحد، از طرفي تحولات ساختاري و كاركردي نظام هاي اجتماعي و سياسي و از سوي ديگر نگرشهاي متفاوتي را نسبت به حقوق و وظايف شهروندي منجر به بحران مشروعيت مي گردد. اين موضوع از آن جهت اهميت دارد كه فراهم آوردن مجموعه اي مدون و جامع از حقوق مدني، سياسي، فرهنگي، اجتماعي، قضايي و اقتصادي شهروندان و دانستن و پايبندي به آنها موجب توسعه عدالت، رفاه، امنيت و ثبات روحي و رواني در جامعه مي شود وگامي بنيادين در مسير پيشرفت تلقي مي گردد. روش تحقيق در اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت، تحليلي و توصيفي مي باشد.