جايگاه اتحاد و عدالت در نظامات توحيدي و لزوم ملتزم شدن به آن‌ها جهت پيشرفت و تمدن‌سازي

همانگونه كه سيري در جوامع بشري در طول تاريخ مبين اين است كه تفرقه و اختلاف جزو لاينفك زندگي بشر بوده، و حس خود خواهي و بهره كشي از ديگران به نفع خويش همواره باعث تناقضات اجتماعي شده است، اتحاد و يگانگي در بستر عدالت نيز جايگاه بسيار رفيعي در نظامات توحيدي داشته و انبيا (ع) همواره بشر را به پرهيز از اختلاف و تفرقه و ايجاد جامعه اي بر مبناي عدالت فرا خوانده اند؛ و بدين طريق به گواهي تاريخ بزرگترين تمدنهاي بشري را پيريزي نموده اند. از منظر قران كريم راز توفيق انبيا، علاوه از تصحيح اعتقادي مردم با دعوت به سوي خدا، از بعد اجتماعي در دو چيز خلاصه مي شود: اتحادي كه در بستر عدالت شكل بگيرد. لذا براي پيشرفت و تمدن سازي بايستي ضمن شناساندن جايگاه اتحاد و عدالت، با معرفي موانع موجود، عوامل و راهكار هاي لازم جهت اجرايي شدن آن دو را ارائه نمود. اين تحقيق كه با برداشتن گامي هر چند كوتاه درباره موارد مطرح شده به نگارش درآمده با تشريح جايگاه ويژه اتحاد و عدالت از منظر قرآن كريم و روايات ائمه هدي (ع) ضمن معرفي برخي موانع تحقق اتحادو عدالت از قبيل هواپرستي، دشمني، امتيازطلبي، تبعيض، حكومت جور و حاكمان ظالم و ارائه راهكارهاي لازم مانند داشتن قوانين وحقوق عادلانه برگرفته از قرآن و سنت و پافشاري بر اجراي قانون، تربيت اسلامي و اعتقاد به معنويات، حكومت اسلامي، در پي ارائه اين ديدگاه است كه همانگونه كه انبيا (ع) با محور قرار دادن اتحاد و عدالت اجتماعي تمدن ساز شدند براي پيشرفت و تمدن سازي بايستي با مبارزه سرسختانه با موانع تحقق اتحاد و عدالت و پيش گرفتن راهكارهاي اجرايي شدن اتحادو عدالت قدمهاي موثري در اين زمينه برداشت.