بررسي نقش جايگاه بخش صنعت در ادوار تجاري ايران

با توجه به اينكه متغير توليد ناخالص داخلي از سيري هموار برخوردار نبوده و حول روند بلندمدت خود دچار نوسان مي شود و از آنجايي كه مهمترين هدف اقتصاددانان تثبيت اقتصادي و جلوگيري از نوسانات و بي ثباتي هاي اقتصاد مي باشد، شناخت عوامل مؤثر در ايجاد ادوار تجاري قدم اول و اساسي در جهت كنترل نوسانات اقتصادي مي باشد. بررسي موضوع ادوار تجاري از آن جهت داراي اهميت است كه ركود اقتصادي به معناي افزايش بيكاري و فقر است. از اين رو در اين مطالعه، ابتدا جهت تعيين تعداد دورهاي تجاري به وجود آمده در اقتصاد ايران طي دوره 1351-1392، توليد ناخالص داخلي حقيقي با استفاده از فيلتر هودريك-پرسكات تفكيك و سپس به بررسي نقش بخش صنعت به عنوان دومين بخش مؤثر در ايجاد ارزش افزوده در اقتصاد كشور در دورهاي تجاري و در قالب الگوي خود رگرسيون برداري پرداخته شد. نتايج نشان مي دهد اقتصاد ايران طي دوره مورد مطالعه هشت دور تجاري كامل طي كرده است. همچنين نتايج، نشان دهنده اين است كه در كوتاه مدت هيچ گونه رابطه عليتي از متغيرهاي بدهي دولت، درآمدهاي نفتي و حجم نقدينگي به ادوار تجاري در ايران وجود نداشته و وجود اين رابطه براي متغيرهاي ارزش افزوده بخش صنعت و تورم با ادوار تجاري تأييد شد، ضمن اينكه اين رابطه در بلند مدت نيز تأييد شد. به طوري كه بين متغيرهاي ارزش افزوده بخش صنعت و ادوار تجاري ايران در بلند مدت رابطه مستقيم وجود داشته و افزايش اين متغير منجر به افزايش رونق در اقتصاد كشور مي گردد.