بررسي نقش نظام تعليم‌وتربيتي در پيشگيري از آسيب‌هاي اجتماعي (مطالعه موردي استان فارس)

نظام تعليم‌وتربيتي در خصوص آسيب شناسي اجتماعي دانش آموزان مسئوليت هايي دارد كه همواره مودياني سرشناس منادي آن بوده اند. در اين رابطه عوامل مختلفي در خصوص آسيب هاي اجتماعي مربوط به نظام آموزشي؛ يعني ساخت و بستر نظام توسعه ي منابع انساني و آموزشي، قوانين و مقررات، فرايند منابع انساني و اثربخشي نظام آموزشي در حذف شرايط و زمينه هاي ايجاد آسيب هاي اجتماعي مورد مطالعه قرار گرفت. بدين منظور 110 نفر از كارشناسان آموزش‌وپرورش، با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند كه جامعه ي آماري اين تحقيق را شامل مي شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه بود كه شامل دو پرسشنامه يكي در زمينه ي سنجش و شناسايي آسيب هاي اجتماعي و ديگري در باب وظايف و مسئوليت هاي نظام آموزشي بود. روايي پرسشنامه با استفاده از روش روايي محتوايي مثبت ارزيابي شد و پايايي آن از طريق روش آماري آلفاي كرونباخ محاسبه شد. به ميزان كه پايايي پرسشنامه ي آسيب شناسي اجتماعي و نظام آموزشي به ترتيب 83/0 و 91/0 تعيين گرديد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده گرديد، يافته هاي به دست آمده نشان داد كه آسيب هاي اجتماعي با مولفه هاي نظام آموزشي رابطه اي قوي حاكم است. به تعبير ديگر، شرايط سازمان آموزشي به گونه ايست كه آسيب هاي اجتماعي موجود، انعكاسي از چگونگي و كيفيت نظام آموزشي مورد بررسي؛ از جهت ساخت، بستر، قوانين، فرايند و اثربخشي سيستم و كارشناسان شاغل بوده است. همچنين نتيجه ي آزمون رگرسيون خطي بين آسيب هاي اجتماعي و گزيده اي از مولفه هاي نظام آموزش‌وپرورشي در حوزه ي اجتماعي نشان داد حدوداً 93% از آسيب هاي اجتماعي وابسته به عوامل عمده از نظام هاي آموزش‌وپرورش قرار دارد.