بررسي حقوق شهروندي در اخلاق ناصري

حقوق شهروندي به مجموعه حقوق و امتيازاتي اطلاق مي گردد كه به شهروندان يك جامعه با در نظر گرفتن دو اصل كرامت انساني و منع تبعيض، براي فراهم سازي زمينه رشد شخصيت فردي و اجتماعي شهروندان در نظام حقوقي هر كشور تعلق ميگيرد. شهروندي از مهم ترين شاخص هاي اجتماعي است كه به منظور كمك به شناخت جامعه، روابط دروني آن و هدايت كنش ها و رفتارها در بستر تاريخ شكل گرفته است.اگر چه در گذشته عنوان حقوق شهروندي مطرح نبوده، مسلماً مفهوم آن در ادبيات سياسي حكومت ها وجود داشته و ادبيات تعليمي ما هيچ گاه از آن خالي نبوده است. اخلاق ناصري اثر خواجه نصيرالدين طوسي از جمله كتاب هاي ادبي اخلاقي است كه به حقوق شهروندي نيز پرداخته است. حاصل پژوهش نشان مي دهد كه در اخلاق ناصري - به حقوق اجتماعي و مدني ، امنيت ، حقوق زنان، حقوق متقابل والدين و فرزندان و نيز حقوق متقابل حاكم و مردم در جامعه پردازش شده و مباني آن بيان گرديده است.