فضاي مجازي و كاركردهاي آن در منشور حقوق شهروندي

در واقع بايد گفت فضاي مجازي آيينه اي از فضاي حقيقي كشور است، طبيعي است هر آنچه منشور براي آزادي ها و حقوق افراد در نظر مي گيرد در فضاي مجازي هم مصداق پيدا مي كند. اگرچه برخي معتقدند توسعه در فضاي مجازي و دسترسي به اينترنت موجب آلودگي اين فضا شده است، اما حق دسترسي به فضاي مجازي در منشور حقوق شهروندي و اعتقاد وزير ارتباطات مبني بر تند نبودن سير توسعه در اين فضا و تلاش دولت براي كاهش شكاف ديجيتال، حاكي از آن است كه اين فضا هنوز جاي كار دارد و تمامي مردم ايران بايد از آن بهرهمند شوند. برخي اصول قانون اساسي نيز به طور غير مستقيم وجود اين حق را لازم ميدانند از جمله اين اصول ميتوان به اصل اصل سوم بندهاي ،» ب« دوم قسمت 1 و 2 ، اصل بيست و چهارم و اصل چهل و سوم بند 7 اشاره كرد.حق دسترسي به فضاي مجازي از مصاديق جديد آزادي بيان محسوب ميشود و ميتوان اين حق را با اسناد بينالمللي كه ايران عضو آنها است بررسي كرد، زيرا يكي از ويژگيهاي دولتهاي قانون مدار اين است كه حقوق بشر در قوانين كشور آنها رعايت شود، از جمله اين اسناد بينالمللي ميتوان به اعلاميه حقوق بشر، ميثاق بينالمللي حقوق مدني و سياسي و ميثاق بينالمللي حقوق اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي اشاره كرد. ماده 19 ، 29 اعلاميه جهاني حقوق بشر، ماده 19 بند 2 و 3 ميثاق بينالمللي حقوق مدني و سياسي و ماده 15 ميثاق بينالمللي حقوق اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي به اين امر اشاره دارند.