مباني فقهي حقوقي ،حقوق شهروندي وحقوق بشردراسلام ودنياي غرب

حقوق شهروندي آميخته اي مي باشد از وظايف و مسئوليت هاي شهروندان در قبال يكديگر، شهر و دولت يا قواي حاكم مملكت و همچنين حقوق و امتيازاتي كه وظيفه تأمين آن حقوق بر عهده مديران ، دولت يا به طور كلي قواي حاكماست.مقاله حاضر به حقوق شهروندي از ديدگاه اسلام وقرآن و احاديث و روايات مي پردازد، تا متعالي بودن احكام اسلامي در زمينه حقوق شهروندي را به نمايش بگذارد و خط بطلاني بر انديشه اي كه حقوق شهروندي را يك پديده ي نو و نشأت گرفته از فرهنگ غرب ميداند، بكشد. به همين منظور با مطالعه در آثار حقوقي و همچنين رجوع به منابع معتبر اسلام و مذهب شيعه ، اصول اساسي حقوق شهروندي استخراج و به آن ها پرداخته شده است. اين اصول اساسي عبارتند از : امنيت،آزادي هاي اساسي،مساوات وبرابري،حق آموزش و پرورش ،حق دادخواهي و حق برخورداري از تأمين اجتماعي . نويسنده بر اين باور مي باشد كه تعاليم اسلامي در مورد حقوق شهروندي بسيار كامل و جامع مي باشد، اما آنچه در حال حاضر در حقوق موضوعه و قوانين به عنوان حقوق شهروندي مطرح است ، هنوز جاي پيشرفت بسيار دارد. اميد برآن است اين گونه مقاله مقدمه اي براي پژوهش هاي گسترده تر در اين زمينه باشد. نظام اجتماعي سياسي اگر براساس فقه اسلامي استقرار شود درآن جامعه شاهد احقاق حقوق شهروندان خواهيم بود.نگارنده براي اثبات اين ادعا درحقوق مدني و حقوق سياسي شهروندان به استدلال ودلائل لازم درگستره برخي ازقواعد فقهي تمسك جسته است، به حقوق » اداي تكليف « خاطراينكه فقه، انسان را يك موجود مكلف )مسئول، موظف( دانسته و تكاليف را نيز راه استيفاي خلاصه براي شهروندان ميداند؛ از اين رو رسالت شهروندي را در ك ميكند. براي تبيين جايگاه حقوق مدني و حقوق سياسي شهروندان در اين مقاله به بررسي اين حقوق در منابع فقهي، قواعد فقهي و آراي فقها پرداخته شده است.