مباني فقهي حقوقي صيانت از منابع آب درپرتوحقوق شهروندي

انسان موجودي اجتماعي است. به موازات خلقت آدم حقوق شهروندي نيز براي انسان قرارداده شد.ازآنجاكه دين اسلام اكمل اديان ديگر است براي تمام ادوارو جنبه هاي مختلف نظام بشري برنامه دارد و ريزترين مسائل از ديد اسلا م مخفي نمانده است و همانطور كه خداوند در ارتباط مخلوق با معبود برنامه داردو مقررات خاصي وضع كرده است كه رسيدن به معبود درگرو آن است درارتباط انسان با انسان هم برنامه دارد و بشريت را سفارش به آن برنامه ها مي كند. در بعد حقوق شهروندي احترام به حق حيات و حفظ حيات ديگران از مهمترين حق و حقوق افراد است و آنچه در برحه كنوني اهميت داردصيانت از منابع آبي است چون حيات زندگي بشريت درگرو منابع آب است.آنچه دراين مقاله به آن خواهيم پرداخت راهكارهاي فقهي حقوقي مثل قاعده اتلاف ،لاضرر، ضمان،مصلحت نظام ،حكم عقل و عدم اسراف،مصرف بهينه و...جهت صيانت از منابع آبي است.