نقش ، متابوليسم و آنتاگونيسم اسيدهاي آمينه شاخه دار در تغذيه حيوانات تك-معده اي ها

نقش عمده اسيدهاي آمينه شاخه دار كه شامل لوسين، ايزولوسين و والين مي باشد اين است كه به عنوان بلوك هاي ساختماني براي سنتز پروتئين بدن بكار مي روند. بعلاوه، اسيدهاي آمينه شاخه دار عملكردهاي فيزيولوژيكي بسيار مهمي از جمله نگهداري و رشد ماهيچه هاي اسكلتي، تنظيم سنتز پروتئين بدن بوسيله سيگنالدهي از طريق فعالسازي مجموعه رپامايسين هدف پستاندارن (mTOR) دارند، به عنوان منبع ازت براي سنتز آلانين و گلوتامين براي گلوكونئوژنزيز و به عنوان منبع انرژي براي بافت ها و ماهيچه هاي مختلف بكار مي روند. برخلاف ديگر اسيدهاي آمينه كه عمدتا بوسيله كبد تجزيه مي شوند، اسيدهاي آمينه شاخه دار (در گام نخست كاتابوليسم آن ها) عمدتا بوسيله بافت هاي ماهيچه اي تجزيه مي شوند. هر سه اسيدآمينه شاخه دار نيز در اولين گام از كاتابوليسم شركت دارند و براي آنزيم هاي تجزيه كننده با هم رقابت مي كنند. زيادي هر يك از اسيدهاي آمينه شاخه دار بويژه لوسين، مي تواند منجر به آنتاگونيسم اسيدهاي آمينه شاخه دار شود كه بوسيله كاهش در مصرف خوراك و عملكرد رشد در خوك و طيور مشخص مي شود. به همين دليل زيادي لوسين جيره ميتواند كاتابوليسم ديگر اسيدهاي امينه شاخه دار را از طريق تحريك آنزيم هاي تجزيه كننده اسيدهاي آمينه شاخه دار و در نتيجه كاهش قابليت دسترسي ايزولوسين و والين براي حيوانات را افزايش دهد.