«شُوكِه» و كاربردهاي بلوط¬ايراني(Quercus brantii Lindl.)

يكي از گونه هاي مهم بلوط در غرب ايران كه بيش از همه گونه هاي بلوط در رشته كوه هاي زاگرس پراكندگي دارد، بلوط ايراني است كه در گذشته آن را به عنوان زير گونه « persica » معرفي نموده ولي امروزه به عنوان « Quercus persica Jaub. Spach» در نظر گرفته اند. از كاربردهاي سنتي آن تهيه نان از آرد ميوه آن است كه امروزه كمتر متداول است. همچنين ميوه اين گياه را بصورت كباب شده و يا برشته¬شده كاربرد خوراكي دارد. مزه ميوه پخته شده بلوط بخاطر داشتن تانن، كمي تلخ مزه مي باشد. همچنين از گال¬هاي آن براي ترميم زخم هاي سوختگي و ضد عفوني¬كردن مَشك و رنگرزي استفاده مي¬شود. يكي از محصولات مهم استخراج شده از اين گياه، «شوكه» (Shouka) نام دارد. «شوكه» (Shoukee) شيرابه¬اي شبيه به شيرابه خرما است كه توسط اهالي حد واسط استان هاي كرمانشاه و ايلام از ترشحات خارج شده از قسمت¬هاي از اندام¬هاي جوان بويژه پياله ميوه، بدست مي¬آيد. «شوكه» بر خلاف تلخي¬مزگي ميوه بلوط بسيار خوشمزه و مقوي مي¬باشد و توسط اهالي براي درمان درد معده و نارحتي¬هاي گوارشي كاربرد دارد. يكي از مهمترين آفت¬هاي مهم درخت بلوط در منطقه بيستون آفت سرخرطومي ميوه خوار است به¬طوريكه كمتر ميوه بلوط سالمي در اين منطقه يافت مي¬شود. از ديگر آفت مي توان به پروانه كرم ميوه خوار بلوط و سوسك چوبخوار اشاره كرد.