بررسي ميزان تحقق كاربريهاي پيشنهادي در افق زماني

سكونتگاههاي روستايي، همچون هر پديده‌اي در معرض تحول و دگرگوني قرار دارند طي چند دهه اخير، اجراي برنامه‌ها و اقدامات متنوع از سوي دستگاههاي مختلف و پيشرفت در عرصه‌هاي اجتماعي و اقتصادي زمينه ساز دگرگوني‌هايي در محيطهاي روستايي شده است در كشور ايران نيز در چارچوب نظام برنامه‌ريزي كشور و جهت پاسخگويي به نيازهاي متفاوت روستائيان و به ويژه هدايت توسعه كالبدي روستا، طرحهاي هادي روستايي با هدف توزيع و سطح بندي خدمات و تعيين كاربري اراضي و نيز ايجاد كالبد مناسب براي بهبود جريان توسعه اقتصادي – اجتماعي در روستاها مورد توجه قرار گرفته است. از اين رو تحقيق حاضر با هدف بررسي ميزان تحقق كاربريهاي پيشنهادي در افق زماني طرحهاي هادي روستايي استان اردبيل صورت پذيرفته است. اين تحقيق به روش توصيفي – تحليلي صورت پذيرفته است جامعه آماري شامل 29 روستا كه در 9 شهرستان استان اردبيل پراكنده است، مي‌باشد (بيشترين تعداد در شهرستان اردبيل با 11 روستا و كمترين تعداد در شهرستان بيله سوار با يك روستا مي‌باشد). نتايج حاصل از بررسيها نشان مي‌دهد كه ميانگين درصد تحقق كاربريها در 14 كاربري مورد مطالعه (كاربري مسكوني، آموزشي، اداري، فرهنگي – مذهبي، معابر، تجاري و ...) 96/38 درصد مي‌باشد كه 46/26 درصد آن در خارج از محدوده مكان پيشنهادي طرح مي‌باشد به عبارتي 9/67 درصد از ميزان ساخت و سازها در خارج از مكان پيشنهادي اجرا شده است. از مهمترين دلايل عدم تحقق طرح مورد نظر مي‌توان به نارسايي در شيوه تهيه طرحها، ضعف نظارت، تعيين كاربريهاي عمومي در زمينهاي داراي مالكيت خصوصي، ناهماهنگي دستگاههاي دست‌اندركار، محدوديت اعتبارات عمراني و منابع مالي، ضعف در برقراري مشاركت مردمي، عدم حفاظت از پروژه‌هاي عمراني و ... اشاره نمود.