تاملي بر رابطه ي معماري و زبان تصوير

بررسي ارتباط دو هنر معماري و عكاسي، يكي به قدمت بشر و ديگري به قدمت معماري مدرن، كمتر دستمايه ي پژوهش ها قرار گرفته حال آنكه برداشتن مرزها و ارتباط بين هنرها يكي از ملزومات دنياي پسا مدرن است. عكاسي نوشتن به زبان تصوير است و معماري زبان فضا را شكل مي دهد. اين مقاله كه منتج از پژوهشي با همين عنوان است با هدف يافتن و دسته بندي اشتراكات بين اين دو هنر تدوين شده است. پرسش كليدي آن است كه آيا مي توان هنرها را با يكديگر پيوند داد؟ آيا هنرها با هم اشتراكاتي دارند و آيا مي توان اشتراكات دو هنر را يافت؟ براي پاسخ گويي به اين پرسش ها از گردآوري و تحليل اطلاعات از روش كتابخانه اي استفاده گرديد. نتيجه آنكه اشتراكات معماري و عكاسي در دو دسته بندي قابل بيان است. دسته ي اول به رابطه ي مفهومي اين دو مي پردازد كه خود بر اساس احساس هاي متفاوتي كه در انسان ايجاد مي كند به دو قسمت تقسيم ميشود . دسته دوم از استفاده ي اين دو هنر براي هم ميگويد كه رابطه ي ارجاعي ناميده شده است. هدف از دسته بندي اشتراكات در اين مقاله هموار شدن استفاده از آن در طراحي معماري در پژوهش هاي آينده است. اين مقاله را مي توان پيش در آمدي بر پژوهش هاي اينده در اين راستا دانست.