زندگي نامه مبسوط حكيم قزويني، سيد ابوالحسن رفيعي قزويني و معرفي دو استاد وي

مكتب فلسفي تهران كه اوج آن از زمان قاجار است داراي حكيمان و دانشوران مهمي است كه صحبت پيرامون هر يك از آنان مجالي وسيع مي طلبد و البته محققان و نويسندگان توانايي دربارة بعضي از حكماي اين مكتب مطالبي سودمند را نگاشته اند. از جمله حكماي اين مدرسة مهم فلسفي، فيلسوف متألّه و حكيم متبحّر، علامه سيد ابوالحسن رفيعي قزويني (قدس سرّه القدوسي) است كه با واسطه جزء شاگردان آقا علي حكيم (رضوان الله عليه) قرار مي گيرد. دربارة اين حكيم معاصر نيز سخنان متعددي بيان شده و مقالات پر محتوايي قلمي گرديده است. حكيم قزويني علاوه بر حكمت و علوم عقلي، كسوت مرجعيّت به بر داشت. وي از معدود حكمايي است كه در رتبه عالي فقاهت نيز قرار داشته است. در نوشته ها و كتابهايي كه دربارة اين حكيم متألّه و فقيه متوحّد نگاشته شده به طور مبسوط زندگي وي مورد بحث قرار نگرفته است و آن هم شايد به خاطر قلّت منابع مؤثّق دربارة ايشان است. لذا در مقاله پيش رو سعي شده علاوه بر بهره مندي از منابع مكتوب به مصداق «خُذ العلم من افواه الرّجال» از گفته هاي شاگردان و مصاحبان آن رجل دانشور هم استفاده گردد و سعي شود مطالبي كه در جاهاي ديگر بيان نشده در اين وجيزه ذكر شود. با توجّه به اين كه بحث پيرامون استادان و شاگردان علامه قزويني مجالي بس فراخ مي خواهد. در اين نوشتار به آنان نپرداخته ايم و تنها در بين استادان وي آن هم به جهت اين كه كمتر شهرت دارند به معرفي دو تن از آنان كه قزويني هستند پرداخته ايم. اميد است در آينده بحثي مبسوط دربارة استادان و شاگردان و آثار علمي حكيم قزويني ارائه دهيم. با توجه به اين كه اين مقاله نوعي شرح حال نويسي است لذا از روش مرسوم نگارش علمي كه شامل چكيده و نتيجه مي‌باشد پيروي نشده است. بمنّه و كرمه