مقايسه روش‌هاي جلوگيري از جداشدگي FRP در تيرهاي بتني تقويت شده به‌صورت خمشي

A Comparison of Methods to Prevent FRP Debonding on Reinforced Concrete Beams with Flexural Strengthening

يكي از متداول‌ترين روش‌هاي تقويت سازه‌هاي بتن‌ آرمه در سراسر دنيا، استفاده از الياف FRP مي‌باشد. عملكرد مناسب اعضاي تقويت شده با ورق‌هاي FRP بستگي زيادي به پيوستگي مناسب سطح بتن و ورق FRP دارد. مهم‌ترين مشكل تقويت اعضاي بتني با ورق هاي FRP، جداشدگي زودرس ورق FRP از سطح بتن(debonding) مي‌باشد كه باعث مي‌شود از حداكثر ظرفيت اين الياف استفاده نشود. رايج ترين روش نصب ورق‌هاي FRP به اعضاي بتني، روش نصب سطحي(EBR) نام دارد؛ در اين روش قبل از اتصال الياف FRP به سطح بتن مراحل آماده‌سازي سطحي انجام مي‌شود. اين روش داراي مشكلاتي از قبيل آلودگي زيست محيطي و هزينه عمليات آماده‌سازي مي‌باشد و مشكل جداشدگي زودرس ورق FRP از سطح بتن را به طور كامل برطرف نمي‌كند. در اين مقاله ضمن بررسي روش‌هاي جايگزين روش نصب‌ سطحي از جمله روش‌هاي سوراخ زني، مهار Uشكل و شيارزني، دو روش جديد ميخ‌زني و روش مهار مكانيكي با فشار نيز معرفي شده‌اند و به بررسي عملكرد و مقايسه اين روش‌ها با روش نصب سطحي پرداخته شده‌است.

One of the most common methods of reinforced concrete structures around the world, the use of FRP is fiber. Proper functioning members reinforced with FRP sheets depends heavily on appropriate levels of continuity is concrete and FRP Sheets. The major problem with reinforced concrete members with sheets FRP, FRP sheet premature detachment of the concrete surface (debonding), which makes the maximum capacity of fiber are not used. The most common method of installing FRP sheets to concrete members, surface mounting technique (EBR) is called in this way to connect with FRP to the concrete surface preparation steps are performed. This method has problems such as environmental pollution and the cost of preparation and FRP Sheets problem of premature detachment of the concrete surface is not completely resolved.