نقش عوامل ذاتي (ژنتيك) در وقوع جرم با مطالعه آموزه هاي اسلامي

در قلمرو جرم شناسي، شناخت عوامل مؤثر بر رفتار انسان از موضوعات مهم و پيچيده به حساب مي آيند. زيرا اثرپذيري رفتار آدمي از عوامل مزبور در برخي از موارد، ممكن است به ارتكاب جرم منجر شود. از جمله عوامل تأثيرگذار، توارث ژني است كه بخشي از عوامل فردي محسوب مي شوند. بررسي تأثيرات ژنتيكي بر بروز رفتار آدمي پيوسته يكي از مباحث مورد مطالعه پژوهشگران بوده است. نوكلئوتيدهاي DNA كه در افراد مختلف منحصر به فرد هستند؛ تنوع ژنتيكي انسان ها را موجب مي شوند و دانشمندان علوم زيستي براساس اين نوكلئوتيدها، تمايزات هر انسان از ديگري را تبيين مي كنند. اين محققان باور دارند؛ رفتارهاي آدمي نظير ساختار جسماني آنها؛ متأثر از همين تركيب و تنوع ژنتيكي است. از منظر آموزه هاي ديني كه با بررسي آيات و روايات صورت مي گيرد؛ پذيرش تأثير اين عوامل بر عملكرد و رفتار ارتكابي انسان ها قابل استنباط است. هر چند نمي توانند فراتر از اراده و خواست انسان به حساب آيند. آنچه از متون اسلامي ادراك مي شود؛ اين است كه افراد با خصوصياتي كه از نياكان و اجداد خويش به ارث برده اند؛ تحت تأثير قرار مي گيرند و احتمالاً رفتاري را انتخاب مي كنند. در ديدگاه اسلامي عامل و سببي كه در گزينش عمل به عنوان رفتار تأثير دارد و از همه مهم تر محسوب مي شوند؛ اراده و انتخاب آدمي است. هر چند كه عوامل ديگر به نوبه خود فرد را تحت تأثير قرار مي دهند.