بنيادگرايي در مسيحيت و اسلام با نظر به نقش مدارس: مطالعه موردي

يكي از مباحث چالش برانگيز ميان جهان مسيحيت و اسلام ظهور پديدهي بنيادگرايي است. به رغم طيف گسترده ي اين جريانها به صورت كلي، بنيادگرايي را جنبشي دانستهاند كه خواهان بازگشت به اصول اوليه دين، رجوع به متن مقدس و زدودن ساحت آن از هرگونه تفسير و تاويل است. ظهور اين جريانها در مسيحيت و عمدتا در امريكا در دهههاي نخست قرن بيستم، در مواجهه با رويكرد آزادي خواهانه در الهيات مسيحي پديد آمد. در جهان اسلام، فارغ از گستردگي آن، ميتوان سير تحولات در دو سدهي اخير، از جمله استعمار شبه قاره هند در قرن نوزدهم را سبب بروز جريانهاي مختلفي از جمله بنيادگرايي دانست. با توجه به اهميت مسئله آموزشهاي خاص و نظاممندي كه در ساختار و سبك برنامهريزي جديد با محتواي سنتي براي فعاليتهاي بنيادگرايي صورت ميگيرد، در اين پژوهش به مطالعه موردي مدارس كتاب مقدس در مسيحيت و مدارس دارالعلوم ديوبنديه در اسلام پرداخته شده است.