تبيني بر خلاقيت دانش‌آموزان و روش‌هاي پرورش آن در محيط‌هاي آموزشي (مطالعه مروري)

از خلاقيت، تعاريف مختلفي ارائه شده است. اما در تمام تعاريف دو مفهوم تازگي و نو بودن و ديگري ارزشمندي و تناسب مشترك ميباشد. خلاقيت زماني شكل مي‌گيرد كه فرد راه حل تازه‌اي براي مسئله‌اي كه با آن روبه‌رو شده به كار ببرد. هدف اين پژوهش تبيين خلاقيت و بررسي روش‌هاي پرورش آن در محيط‌هاي آموزشي است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي است و براي جمعآوري اطلاعات از منابع كتابخانه‌اي استفاده شده است. خلاقيت داراي سه عنصر قلمرو مهارت‌ها، مهارت‌هاي تفكر خلاق، و انگيزه است. عناصر اصلي تحت تأثير عوامل و يا موانعي تقويت، تضعيف و يا نابود مي‌شوند كه مهمترين آن‌ها عوامل و موانع فردي و محيطي هستند. عوامل و موانع فردي، شامل؛ هوش، ويژگي‌هاي شخصيتي و انگيزة دروني و عوامل و موانع محيطي يا اجتماعي، شامل؛ خانواده و مدرسه، تجربه و آموزش، انگيزة بيروني است. براي پرورش خلاقيت دانش‌آموزان بايد از روش‌هاي تدريس فعال مانند بارش مغزي، همياري، بديعه‌پردازي استفاده كرد. همچنين راهبردهاي فراشناختي را بايد به دانش‌آموزان آموزش داد.