رابطه خلاقيت و بكارگيري روش‎ها‎ي نوين تدريس با ميانجي‎گري رضايت شغلي معلمان

امروزه بكارگيري روش‎ها‎ي نوين تدريس در كلاس موجب رشد و شكوفايي بيشتر استعداد‎ها‎ي دانش‎آموزان مي‎شود و معلمان نقش اساسي را در اين زمينه ايفا مي‎كنند. لذا، تحقيق حاضر با هدف رابطه خلاقيت و بكارگيري روش هاي نوين تدريس با ميانجي گري رضايت شغلي معلمان در مقطع ابتدايي شهرستان ساري انجام گرفته است. روش تحقيق توصيفي، از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل آموزگاران مدارس ابتدايي شهرستان ساري در سال تحصيلي 95-1394 به تعداد 1189 نفر بود. نمونه‎گيري طبقه‎اي با انتساب متناسب و با استفاده از جدول كرجسي و مورگان انجام شد. 291 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار تحقيقسه پرسشنامه محقق ساخته بود كه روايي محتوايي آن ها بر اساس نظر متخصصان تأييد گرديد. براي بررسي پايايي آن ها از آزمون آلفاي كرونباخ استفاده شده است كه براي پرسشنامه رضايت شغلي 784/ 0، براي پرسشنامه خلاقيت 853/ 0 و براي پرسشنامه بكارگيري روش‎ها‎ي نوين تدريس 897/ 0 به دست آمده است كه نشان دهنده پايايي بالاي پرسشنامه است. داده‎ها از طريق نرم‎افزار SPSS و PLS مورد تحليل قرار گرفتند. تحليل نتايج بيانگر آن بود كه 8/ 44 درصد از واريانس بكارگيري روش‎هاي نوين تدريس توسط دو متغير رضايت شغلي و خلاقيت تبيين مي شود و خلاقيت 64 /0 و رضايت شغلي 52/ 0 بر بكارگيري روش‎هاي نوين تدريس تأثير داشتند. نتيجه‎ اين كه احترام گذاشتن به عقايد معلم و قرار دادن پاداش مناسب براي او، باعث افزايش رضايت و در نتيجه بالا رفتن روحيه تدريس او مي‎شود. معلم به دنبال روش‎ها‎ي جديدي براي آموزش در كلاس مي‎رود و اين باعث موفقيت بيشتر دانش‎آموزان و هم‎چنين، تقويت روحيه در آنان مي‎ شود.