بررسي عوامل ايجاد استرس شغلي در محيط كار

استرس، نوعي واكنش رواني فيزيولوژيك است كه فرد هنگام عدم برقراري تعادل بين تقاضاها و نيازهاي محيطي و توانايي و ظرفيت مواجه شدن با با اين نيازها در خود احساس مي كند. به عبارت ديگر استرس، درجه سوخت و ساز بدن در برابر فشارهاي زندگي است. در زندگي افراد، استرس از منابع متعددي ناشي مي شود. يكي از اين منابع، مي تواند شغل فرد باشد. استرس شغلي را مي توان روي هم جمع شدن عامل هاي استرس زا و وضعيت هاي مرتبط با شغل دانست كه بيشتر افراد در فشارزا بودن آن ها اتفاق نظر دارند. با توجه به اهميت استرس و تأثيرات منفي كه بر فرد و كار آيي او دارد، و همچنين ازآنجاكه نيروي انساني در هر سازمان جز ارزنده دارايي سازمان هست و سلامت جسمي و رواني كاركنان در رأس امور هست، و از طرفي استرس شغلي مي‌تواند به‌عنوان پاسخ‌هاي فيزيكي و احساسي مضر تعريف شود و زماني رخ مي‌دهد كه الزامات شغلي يا توانايي‌ها، منابع يا نيازهاي كارمندان مطابقت نداشته باشد استرس شغلي مي‌تواند به ضعف سلامت و حتي آسيب ديدن افراد منجر شود. براي مقابله با استرس بايستي عوامل و زمينه هاي استرس زا شناسايي تا راهكارهاي متناسب با آنها به كار گرفته شود و عوامل استرس زا تعديل شوند استرس شغلي مي تواند معلول عوامل متعددي باشد، برخي از اين عوامل به شخصيت فرد بستگي دارد. مدارك و شواهد نشان مي دهند كه فشارهاي شديد با توجه به نوع الگوي شخصيتي افراد مي تواند يا باعث مختل شدن الگوهاي رفتاري، كاهش تقويت-هاي مثبت و كاهش خودآگاهي شوند و يا افراد را در برابر اين مشكلات مصون كنند. عوامل استرس زاي شغلي زيادي وجود دارند كه بعضي از آن ها عبارتند از: عوامل فيزيكي، عوامل رواني-اجتماعي و عوامل محيطي. با شناخت عوامل استرس زاي شغلي مي توان راهكارهايي براي كاهش اين عوامل پيشنهاد داد تا از آسيب هاي احتمالي متعاقب آن پيشگيري شود.