بررسي رفتار سد خاكي با هسته رسي قائم و هسته بتن آسفالتي مايل در شرايط بارگذاري مخزن و در پايان ساخت سد

نقش هسته مركزي سدهاي خاكي كاهش نفوذ آب به بدنه سد بوده و جنس اين هسته معمولاً از خاك رس تشكيل شده است. بدليل حساس بودن دانسيته خاك رس و در نتيجه ميزان تراكم آن به مقدار رطوبت و طولاني بودن زمان اجراي سدهاي خاكي با هسته رسي و همچنين مقاومت برشي بسيار كم خاك رس در هسته سدهاي خاكي، تمايل به استفاده از آسفالت به عنوان مصالح جايگزين خاك رس در سدهاي خاكي زياد شده است. لذا در اين پژوهش به بررسي رفتار دو سد با هسته رسي قائم و هسته آسفالتي مايل در مقابل تغيير مكان¬هاي قائم و افقي و تنش¬هاي برشي و نرمال در شرايط مختلف پايان ساخت و بارگذاري مخزن پرداخته شده است. اين تحليل به صورت استاتيكي با استفاده از نرم¬افزار Geostudio انجام شده است و براي مدل¬سازي از اطلاعات و ويژگي¬هاي سد خاكي سورك استفاده شده است. نتايج مدل¬سازي نشان داد كه سد با هسته آسفالتي مايل قادر به تحمل تنش¬هاي برشي و نرمال بزرگتري نسبت به سد با هسته رسي قائم بوده و ماكزيمم جابه¬جايي افقي هر دو سد در حالت بارگذاري مخزن تقريباً با يكديگر مساوي مي¬باشد. ولي ماكزيمم جابه¬جايي افقي هسته آسفالتي مايل در انتهاي ساخت سد كمتر از ماكزيمم جابه¬جايي افقي هسته رسي قائم مي¬باشد. همچنين نتايج تحليل داده¬ها نشان داد كه ماكزيمم تغيير مكان قائم در حالات بارگذاري مخزن و در انتهاي ساخت سد در بالاي هسته رسي رخ مي¬دهد و همواره تغيير مكان قائم هسته آسفالتي مايل كمتر از تغيير مكان قائم هسته رسي قائم مي¬باشد.