ضرورت به كارگيري سيستم هاي هدايت گر انتقالي نور در ساختمان هايي با پلان عميق

راهبردهاي كنونيِ استفاده از نور خورشيد در ساختمان، در سه حوزه عمده قابل تقسيم بندي مي باشند: 1)تبديل انرژي تابشي خورشيد به انرژي گرمايي؛ 2) تبديل انرژي تابشي خورشيد به انرژي الكتريكي؛ 3)استفاده از انرژي تابشي خورشيد براي تأمين روشنايي (نور روز). مهم ترين چالش ها در مصرف انرژي تابشي خورشيد بدين قرار است: 1)پيچيدگي هاي موجود در مرحله گردآوري نور (هم راستا كردن اشعه هاي خورشيد و وارد كردن آن ها به دهانه مسير انتقال)؛ 2)افت زياد و بازده كم در مسير انتقال. به دليل همين پيچيدگي ها بود كه سيستم هاي هدايت گر نورِ روز مهجور مانده و تنها براي انتقال نور در مسافت هاي كوتاه مورد استفاده قرار مي گرفت. اما در دهه هاي اخير و با پيشرفت فناوري در اين زمينه، سيستم هاي هدايت گر نويني با استفاده از مواد جديد و كارا، تحت عنوان سيستم هاي هدايت گر انتقالي نور روز (لوله هاي نوري)، مورد بهره برداري قرار گرفته اند. در اين نگاره بر آنيم تا با مرور ضرورت هاي استفاده از نور روز در ساختمان و در كنار آشنايي كوتاه با سيستم هاي هدايت گر نوين نور روز، دلايل برتري سيستم هاي هدايت گر انتقالي نور روز را در ساختمان هاي با پلان عميق مورد بررسي قرار دهيم.