تجميع پلاك؛ پاسخي كارا به مشكلات حوزه مسكن شهري ايران

مسكن شهري امروز در پهنه ايران زمين بيمار بوده و معضلات و مشكلات بسياري گريبان گير آن شده است. در هر دوره اي، عده اي از مديران با رويكردي خاص براي حل مشكلات اقدام كرده اند؛ اما به علت عدم «جامع نگري» در شناخت مشكلات و ارائه راه حل هايي بر پايه همان نگرش ها، «مشكلات مسكن شهري ايران» در طول سال هاي اخير، افزون شده است. در اين نگاره سعي بر آن است تا حد امكان، با ديدي جامع به مشكلات مسكن شهري ايران نگريسته شود و براي عملياتي شدن اين تصميم، مشكلات در سه عرصه شهر، مسكن، وسياست گذاري ها مورد بررسي قرار گرفته است. در ادامه و پس از بررسي و شناخت مشكلات حوزه مسكن شهري ايران، يكي از راهكارهاي آزموده شده در سال هاي اخير در بستر شهرهاي كشور كه همانا راهكار «تجميع پلاك» مي باشد، مورد تحليل قرار گرفته است. تجميع پلاك در سال 1382، در شوراي شهر تهران و براي احياي بافت فرسوده به تصويب رسيد. نگاه محقق در اين نگاره بر اين باور استوار است كه با مجهز كردن اين راهكار به پيش نياز مهمي چون يك «برنامه ريزي جامع مشاركتي»، نه در تنها بافت فرسوده، بلكه در كل شهر امكان به كار گيري تجميع پلاك و بهره مندي از مزاياي آن وجود دارد.