شناسايي مولفه هاي تاثيرگذار بر افزايش حس تعلق در مجموعه هاي مسكوني

مسكن يكي از مهم ترين نيازهاي بشر براي رسيدن به آرامش، درون گرايي و دريافت حس امنيت است. كم توجهي به مكان زندگي، حفظ و تداوم حس مكاني كه انسان در آن سكني گزيده است، مسئله اي است كه در دهه هاي اخير به خصوص در كشورهاي درحال توسعه به صورت گسترده اي رخ داده است. امروزه نگاه اغلب افراد ساكن در مجموعه-هاي مسكوني به فضاي زندگي خود، نگاهي غريبه و عاري از تعلق و دل بستگي به آنست و اكثرا در پساذهن خود چنين تصور مي كنند كه مكان زندگيشان محل دلخواه نبوده و بايد روزي آن را ترك و به جاي ديگر بروند. اين امر ضرورت بررسي عوامل موثر بر حس تعلق را بيان مي دارد تا گامي در جهت افزايش تعلق و دل بستگي به فضاي مسكوني برداشته شود. چنان چه در مجتمع هاي مسكوني حس تعلق افزايش يابد به تبع آن تعاملات اجتماعي، پايداري اجتماعي، كيفيت محيط هاي زندگي و ... افزايش خواهد يافت. از اين رو با توجه به پژوهش صورت گرفته عوامل موثر بر افزايش حس تعلق در مجموعه هاي مسكوني عبارتند از: دسترسي كالبدي مناسب، فضاي مناسب براي فعاليت هاي مختلف، حس امنيت، وضوح و خوانايي فضاها، تفكيك مناسب فضاي عمومي- خصوصي، ديد و منظر مطلوب و استفاده از طبيعت، روابط اجتماعي، رنگ، بافت و جنس مصالح مطابق با بافت پيرامون و تداعي خاطرات. در اين رابطه راهكارهاي طراحي در قسمت نتيجه گيري آمده است.