ارائه چارچوب تعيين نوع مخلوط بتن آسفالتي مناسب از ديدگاه فني و اقتصادي

ازآنجاكه ساخت، نگهداري و ترميم روسازي‎هاي آسفالتي عموماً اعتبارات هنگفتي را به خود اختصاص مي‌دهد. ازاين‌رو روسازي، باكيفيت مطلوب، عمر مناسب و اقتصادي پيوسته مدنظر بوده است. شرايط بد اقليمي و افزايش بار ترافيكي باعث افزايش خرابي‌هاي آسفالت‌هاي موجود شده است. هدف تركيب سه رويكرد فني، اقتصادي و اجرايي به‌منظور رسيدن به يك مدل تصميم‌گيري چند معيارِ جهت انتخاب آسفالت غير حفاظتي مناسب به‌جاي آسفالت داغ سنتي است. در رويكرد فني چهار مشخصه مقاومت مارشال، مقاومت شيار شدگي، مقاومت خستگي و مدول برجهندگي آسفالت‌هاي پليمري، ماستيك، لاستيكي و گرم موردمطالعه قرارگرفته با مشخصه‌هاي آسفالت داغ موردقياس قرارگرفته است. در رويكرد اقتصادي هزينه توليد و اجراء محاسبه و مقايسه شده است؛ و در رويكرد اجرايي نظرات صاحب‌نظران مورد تحليل سلسله مراتبي قرارگرفته است. نتايج نشان داد دو آسفالت گرم و پلاستيكي ازنظر مشخصه‌هاي فني با حدود 40 درصد رشد نسبت به آسفالت داغ وضعيت نزديك به هم دارند. هرچند آسفالت لاستيكي با 3 درصد رشد قيمت داراي ارجحيت بيشتري است؛ اما تحليل سلسله مراتبي نشان داد آسفالت لاستيكي كمترين مقبوليت را بين صاحب‌نظران داراست. آسفالت پليمري با بالاترين مقاومت خستگي از ديدگاه صاحب‌نظران مناسب‌ترين جايگزين براي آسفالت سنتي است. آسفالت ماستيك با حدود 50 درصد رشد قيمت گران‌ترين آسفالت است.