شناسايي سيستم بام سبز مناسب در شهر تهران با تكيه بر مفاهيم اقتصادي با استفاده از روش TOPSIS

ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ ﺷﻬﺮي، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺎز وجمعيت ﺷﻬﺮي ﺑﺎشد، ﻳﻜﻲ از ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎي ﻋﻤﺪه ﻛﻼن ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد. از آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ ايجاد و توسعه ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺳﺒﺰ ﺷﻬﺮي اﻏﻠﺐ ﻓﺎﻗﺪ ارزش ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﻗﺘﺼﺎدي ﻣﻲ باشند، لذا اين بخش از حمايت و توسعه ﻛﻤﺘﺮي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. بام ﺳـبز ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اي اﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ از ﭘﻮﺷﺶ ﮔﻴﺎﻫﻲ ﺑﺎ رﺷﺪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ، ﻳـﻚ ﻻﻳـﻪ زﻫﻜﺸـﻲ ﻣﻄﻠوب ﺟﻬﺖ ﺗﺨﻠﻴﻪ آب و ﻳﻚ ﻋﺎﻳﻖ ﺿﺪآب ﻛﻪ سقف را ﭘﻮﺷﺶ ﻣﻲ دﻫﺪ. وجود موانع مختلف، علي الخصوص هزينه بالاي نصب ونگهداري در مقايسه با هزينه هاي كم بام معمولي و كاهش مصرف انرژي در كشورهايي مانند ايران كه بهاي انرژي نسبتا ارزان بوده، توسعه اين فناوري را با چالش هاي مهمي روبرو نموده است. بام ﺳﺒﺰ ﻳكي از راهكارهاي زيست محيطي پيشرفته، براي افزايش ﭘﺎﻳﺪاري ﻓﻀاي ﺷﻬﺮي ﻣـﻲ ﺑﺎﺷـﺪ. بام سبز با توجه به كاركردهاي زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ و اجتماعي، در ﺳﺎل ﻫـﺎي اﺧﻴـﺮ در ﻛﺸﻮرﻫﺎي توسعه يافته ﻣﻮرد ﺗﻮﺟـﻪ ﻗـﺮار گرﻓﺘـﻪ و در انواع ساختمان ها با كاربري هاي مختلف اجرا گرديده، ولي متأسفانه اين فناوري همچون ساير پديده هاي زيست محيطي به دلايل متعدد در كشورهاي كمتر توسعه يافته از جمله ايران، مورد توجه قرار نگرفته است. اين پژوهش سعي دارد با توجه به كاركردهاي مهم فضاي سبز عمودي به ويژه در كاهش مصرف انرژي، كاهش آلودگي وساير فوايد اجتماعي و زيست محيطي كه باعث افزايش كيفيت فضاهاي شهري مي گردد با بررسي و مطالعه تجربيات انجام شده به شناسايي معيارهاي مهم و تأثيرگذار اقتصادي پرداخته و با اشتراك گذاشتن اين معيارها در ميان گروهي از صاحب نظران و تحليل و ارائه نتايج مناسب حاصل از آن و انتخاب مناسب ترين سيستم بام سبز با استفاده از روش تصميم گيري TOPSIS كه يكي از بهترين مدل هاي تصميم گيري مي باشد، بتواند به توسعه فضاي سبز در كلانشهرهايي همچون تهران كمك نمايد.