دغدغه منظر شهري با بازشناسي منظر بومي تا باغسازي صفوي

چنين به ‌نظر مي‌رسد كه منظر بومي به‌دنبال ايجاد پيوندي ميان محيط طبيعي با انسان ‌هاست كه تكامل و رشد ذهني بشر، جداي از رشد و بالندگي آن نمي‌باشد. منظر بومي كه برخاسته از بستر محيط طبيعي است، مي‌كوشد تا با شناساندن و معرفي روند تكاملي فرآيندهاي پوياي طبيعي خود، انگاره ‌هاي حاصل از آنها را بنماياند. بااين حال به نظر مي رسد منظر به عنوان پديده اي فرهنگي، براي دستيابي به پايداري به مفاهيمي فراتر از صرفاً اكولوژيك نياز دارد. چنانچه جنبة زيبايي شناختي يك اثر قادر است با تأثير بر عواطف فردي به آگاهي بخشي در جهت افزايش پايداري محيطي منجر شود. بنابراين، اين پژوهش به دنبال راهبردهايي براي ايجاد روشي با معيارهاي آگاهانه است تا از برقراري پيوند با فرآيندهاي پوياي طبيعي از يكسو، و قوه فهم و درك انسان از سوي ديگر، منظري را با مفهوم بومي بودن بيافريند و با بازنگري مقوله منظر بومي، به استفاده از مؤلفه هاي آن در فضاهاي شهري كنوني بپردازد.