بررسي كارآيي سيستم مدلسازي اطلاعات ساختمان (BIM) بر عملكرد قراردادهاي تجميعي پروژه (IPD)

همزمان با رشد گسترده پروژه هاي ساختماني، علاقه به پروژه هاي تحوريل يكپارچه انجام پروژه (IPD) نيز افزايش يافت. در اين راستا با پيدايش سيستم مدلسازي اطلاعات ساختمان (BIM) به عنوان يك مدل چند بعدي كه قادر به نمايش دادن خصوصيات فيزيكي و عملكردي بنا بصورت ديجيتال مي باشد، در نماي ابزاري قدرتمند در دست مديران قرار گرفت تا معيارهاي موفقيت پروژه، را بهبود بخشد. بجهت آنكه پروژه هاي تحويل يكپارچه اقلام پروژه رويكردي نوين از پروژه هاي عمراني است كه خروجي پروژه ها را از طريق همراستا نمودن اهداف طرفين پروژه ارتقا كيفي مي دهد و از ويژگي هاي بارز آن ايجاد ارتباط قوي بين تمام عوامل پروژه است، كاربرد مدلسازي اطلاعات ساختمان در اين رويكرد از قراردادهاي عمراني موجب بهينه شدن تمامي فرايند يك پروژه خواهد شد. در اين مقاله تلاش مي شود تا به بررسي تاثير كاربرد BIM در فرايند تحويل يكپارچه اقلام پروژه پرداخته شود. نتايج پژوهش نشان مي دهد تمايل رو به رشد به BIM را مي توان در چارچوب هاي كاري نوين مديريت پروژه مانند تحويل يكپارچه اقلام پروژه ديد كه قادر است طرحي هماهنگ و يكپارچه ارائه دهد.