بهينه سازي استفاده از ميراگرها به منظور مقاوم سازي سازه هاي فولادي

هدف اين مقاله استفاده از روش انطباقي براي توزيع بهينه ي ميراگرهاي اصطكاكي و سيال لزج در راستاي مقاوم سازي سازه هاي فولادي مي باشد. براي اين منظور از يك قاب فولادي 6طبقه ي 3دهانه ي دوبعدي استفاده شده است. براي انجام تحليل هاي ديناميكي غيرخطي از تعداد 5 ركورد زلزله ي شديد در نرم افزار OpenSees استفاده شده است. قبل از مقاوم سازي، پاسخ قاب كه در اين تحقيق، حداكثر گريز طبقات در نظر گرفته شده است، از حدّ پذيرش تجاوز مي كند. حد پذيرش گريز طبقات، 2.5% فرض شده است كه برابر با حد ايمني جاني مي باشد. نتايج نشان مي دهد كه پس از مقاوم سازي بهينه، حداكثر گريز در تمام طبقات 2.5%(و يا كمتر) مي باشد. نشان داده شده است كه با استفاده از روش انطباقي، با سرعت همگرايي بالا و استفاده از يك الگوريتم بهينه سازي ساده، مي-توان مقاوم سازي بهينه را انجام داد و براي هركدام از ركوردهاي زلزله، يك طرح بهينه براي توزيع ميراگرها بدست آورد. همچنين نشان داده شده است كه در طي مراحل بهينه سازي، ميراگرهاي طبقاتي كه در آنها نيازي به استفاده از ميراگر وجود ندارد، حذف مي شوند كه اين ويژگي از مزاياي منحصر بفرد روش انطباقي مي باشد.