ارتقاء سطح ايمني درپروژه هاي حفاري شفت و انتخاب بهترين روش تحكيم با شناسايي عوامل ريسك و مديريت آنها

از مهمترين حوزه هاي مهم در استاندارد مديريت پروژه، مديريت ريسك پروژه مي باشد. اولين و اساسي ترين گام در مديريت ريسك، شناسائي و مديريت آن مي باشد.ريسك، پتانسيلي است كه ميتواند مشكلاتي در اجراي پروژه و دستيابي به اهداف آن ايجاد نمايد گرچه ريسك جزء ذاتي تمام پروژه ها است و امكان حذف كامل آن وجود ندارد ولي شناسايي،تجزيه و تحليل و اولويت بندي ريسك، ميتواند نقش بسزايي درموفقيت پروژه داشته باشد. ازآنجا كه استقرار و پايش مقوله ايمني از مهمترين عوامل در مراحل عملياتي و بهره برداري هر پروژه اي مي باشد. ولي متاسفانه سالانه تعدادي از افراد، به ويژه كارگران، به دليل عدم اجراي صحيح مديريت ايمني يا اجراي ناقص آن در پروژه هاي شفت داخل كشور جان خود را از دست داده و يا دچار انواع صدمات و معلوليت ها ميشوند. بررسي ضوابط اجراي شفت در رابطه با مديريت ايمني لازم جهت اجراي اين پروژه ها همواره از مسائل بسيار مهم و چالش برانگيز مهندسي به شمار ميرود، لذا نقش مجريان و مهندسان ناظر و ايمني و سازمانهاي مختلف به منظور شناسايي و رفع مشكلات مربوطه علاوه بر جنبه هاي كاربردي آن، ميتواند نقش بسزايي در ايمن تر شدن حفاري پروژه هاي شفت باشد. در اين پژوهش با هدف مديريت ريسك و تامين ايمني در كارگاههاي اجراي پروژه هاي حفاري شفت پس از شناسايي مهمترين ريسكهاي ايمني موجود درتحكيمات يك پروژه به رتبه بندي ريسك هاي مهم پرداخته شده است. نتايج تحقيق نشان ميدهد مهمترين ريسك در اين پروژه ها روش تحكيم ديواره ها مي باشد و در انواع تحكيمات روش قاب گذاري با ميل مهار بهترين روش نگهداري و تحكيم شفت ها بشمار مي آيددر حالي كه مرسوم ترين روش اجراي شاتكريت وميل مهار مي باشد.