ارائه راهكارهاي مناسب‌سازي بوستان‌هاي شهري منطبق بر نياز معلولان جسمي و حركتي )نمونه موردي بوستان حاشيه زاينده‌رود اصفهان(

از آن جا كه انسان موجودي اجتماعي است . تمايل به برقراري ارتباط با افراد پيرامون خود را دارد. از عرصه‌هاي اين ارتباط، برقراري ارتباط با فضاي شهري است. پس بايد امكانات شهري براي كليه افراد جامعه فراهم شود. نابه‌سامان بودن فضاي كالبدي شهر و عدم انطباق آن با نيازها و خواسته‌هاي اين گروه باعث منزوي شدن آن‌ها مي‌شود و در بلند مدت خسارت‌هاي اجتماعي و اقتصادي علمي به كشور وارد مي‌كند از آنجايي كه معلولان همانند اقشار جامعه نيازمند برقراري ارتباطات اجتماعي و انساني هستند در عين اين كه جامعه هم ، نيازمند حضور اين قشر به سبب استفاده از قابليت‌ها و استعدادهايشان است . اما اسن امر نيازهاي خاصي را مي‌طلبد تا حضور مستمر معلولان در جامعه بدون مانع و مشكل باشد لذا در پي دستيابي به اهداف اين پژوهش سعي شده است وضعيت پارك‌هاي حاشيه زاينده رود (محدوده سي و سه پل و پل فردوسي)‌و كمبودهاي آن جهت استفاده از معلولان مورد بررسي قرار گيرد. با طرح آنچه نياز واقعي است و آنچه امروز در شهر اصفهان موجود است . سعي شده است با تعيين راهكارهاي فضاي شهري و ارائه راهكارهاي مناسب سازي فضاي شهر هم سو با نيازهاي جسمي و حركتي معلولان ،‌به گونه‌هايي كه از سوي موجب تسهيل در رفت و آمد معلولان و عقبه آن افزايش بودن در اجتماع از سويي ديگر فراهم نمايد. تجزيه و تحليل وضعيت موجود نمونه مورد بررسي از طريق دريافت اطلاعات كتابخانه‌اي مورد بررسي قرار گرفت و پس از آن با استفاده از بررسي اسناد و مدارك و آيين‌ها و مدارك مربوط به اصول براي معلولين و روش پيمايش ميداني مستقيم به اثبات فرضيه تحقيق پرداخته شد. يافته‌هاي پژوهش به موارد ديگري اشاره دارد كه در مقاله مشروحاً به آن پرداخته شده است.